Wracamy do pytania nr 49, którego autorem jest Martez.
Pytanie brzmiało:
Czym charakteryzuje się i jakie funkcje spełnia tzw. dziób oceaniczny (dziób atlantycki, dziób kliprowy)?
Odpowiedź w/g autora jest następująca :
"Charakteryzuje się wysmukłym kształtem z silnie rozchylającymi się ku górze wręgami. Jego konstrukcja zapobiega zalewaniu pokładu dziobowego przez fale morskie, na oceanie zwykle wyższe niż na mniejszych akwenach.
Poprawnie za 2 punkty objaśniali :
Szydercza Gała
Gutor
Kopajt
Gulus
Swinger
Balcer
Piotr73
Korekta dla autora 37% czyli +1 pkt
Wakacyjna zabawa forumowiczów
Moderatorzy: Tomasz D., laszlik, kartonwork
szczerze mówiąc nie odpowiedziałem bo się bałem jego niejednoznaczności...
Kolega studiujący oceanotechnikę powiedział że charakteryzuje się tym że tnie (a nie rozpycha wodę) to że nie zalewa to wiedziałem, ale tego nie potwierdził, bo tamto pamiętał z hydrodynamiki a cech użytkowych nie przerabuał
(stchórzyłem 
)
Spełnia też inną funkcję, mianowicie nie pozwala na wlewanie się wody do kadłuba
Kolega studiujący oceanotechnikę powiedział że charakteryzuje się tym że tnie (a nie rozpycha wodę) to że nie zalewa to wiedziałem, ale tego nie potwierdził, bo tamto pamiętał z hydrodynamiki a cech użytkowych nie przerabuał
(stchórzyłem )Spełnia też inną funkcję, mianowicie nie pozwala na wlewanie się wody do kadłuba
Muszę się deczko powymądrzać bo ostatnie pytanie i podana odpowiedź wymagają kilku słów komentarza. To co piszę, w najmniejszym stopniu, nie ma na celu kwestionowania czegokolwiek co tu zostało powiedziane ale skoro temat został poruszony to warto się w niego zagłębić ciut głębiej.
Otóż dziób kliprowy miał za swoje główne zadanie zapobiegać tzw. zjawisku dziobania w fale i problem zalewania pokładu wodą był tu raczej drugorzędnym. Chodziło przede wszystkim o utrzymanie prędkości jednostki. Kiedyś sądzono że opory opływu są tym mniejsze im dziób jest ostrzejszy. Doprowadziło to do projektowania jednostek z tak ostrymi dziobami że wbijały się w każdą większą falę a to owocowało wydatną utratą prędkości. Jednostka wbijająca się dziobem w falę doznaje przyśpieszenia ujemnego, często tak dużego że mechanizmy zrywają się z fundamentów.Szukając ratunku zaczęto rozszerzać wręgi dziobowe w ich górnym obrysie. Tak powstał omawiany dziób kliprowy. Zmniejszyło to wchodzenie dziobu w wodę ale powodowało bardzo mocne uderzenia wody od dołu, w rozchylone na zewnątrz burty, doprowadzając bardzo często do jego uszkodzeń. Rozwiązaniem problemu okazało się wynalezienie i zastosowanie gruszki dziobowej. Badania modelowe wykazały że kroplowy kształt gruszki daje zmniejszenie oporu opływu a jej dodatkowa wyporność zapobiega zjawisku dziobania. Dzisiaj prawie każda większa jednostka posiada gruszkę dziobową która przybiera różne kształty. Rozchylania zaś wręgów dziobowych dokonuje się obecnie bardziej dla lepszego wykorzystania przestrzeni wewnętrznej niż z powodu problemu zalewania dziobówek.
Otóż dziób kliprowy miał za swoje główne zadanie zapobiegać tzw. zjawisku dziobania w fale i problem zalewania pokładu wodą był tu raczej drugorzędnym. Chodziło przede wszystkim o utrzymanie prędkości jednostki. Kiedyś sądzono że opory opływu są tym mniejsze im dziób jest ostrzejszy. Doprowadziło to do projektowania jednostek z tak ostrymi dziobami że wbijały się w każdą większą falę a to owocowało wydatną utratą prędkości. Jednostka wbijająca się dziobem w falę doznaje przyśpieszenia ujemnego, często tak dużego że mechanizmy zrywają się z fundamentów.Szukając ratunku zaczęto rozszerzać wręgi dziobowe w ich górnym obrysie. Tak powstał omawiany dziób kliprowy. Zmniejszyło to wchodzenie dziobu w wodę ale powodowało bardzo mocne uderzenia wody od dołu, w rozchylone na zewnątrz burty, doprowadzając bardzo często do jego uszkodzeń. Rozwiązaniem problemu okazało się wynalezienie i zastosowanie gruszki dziobowej. Badania modelowe wykazały że kroplowy kształt gruszki daje zmniejszenie oporu opływu a jej dodatkowa wyporność zapobiega zjawisku dziobania. Dzisiaj prawie każda większa jednostka posiada gruszkę dziobową która przybiera różne kształty. Rozchylania zaś wręgów dziobowych dokonuje się obecnie bardziej dla lepszego wykorzystania przestrzeni wewnętrznej niż z powodu problemu zalewania dziobówek.
